25 January 2012

Ένα (πολύ) μικρό ιστορικό παράδειγμα προς αποφυγή

Ιστορικός δεν είμαι. Απλά λατρεύω την μοντέρνα ιστορία. Συχνά πυκνά ανατρέχω σε κεφάλαια βιβλίων που έχω διαβάσει παλιότερα για να διατηρώ τη μνήμη μου και την ιστορική μου επιχειρηματολογία σε ικανοποιητικά επίπεδα. Έτσι λοιπόν έκανα και σήμερα...


μ'ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία (ιστορίας και μη) του Βασίλη Ραφαηλίδη, "Η κωμικοτραγική ιστορία του Νεοελληνικού Κράτους" εκδ. Εικοστού Πρώτου.(1)


Πέφτω πάνω στα κεφάλαια που αφιερώνονται στον Ελληνικό εμφύλιο και τα γεγονότα που τον περιβάλουν. Χαρακτηριστικά διαβάζω:





Προκειμένου οι Αμερικάνοι να παραλάβουν τη σκυτάλη της προστασίας της Ελλάδας από τους Άγγλους, ζητούν να παραιτηθεί η κυβέρνηση Τσαλδάρη(2) και να αναλάβει μια ευρύτερου πολιτικού φάσματος ώστε να νομιμοποιήσουν την παρουσίας τους ευχερέστερα. Κι έτσι, στις 27 Ιανουαρίου 1947 και ενώ ο Δημοκρατικός Στρατός στην ύπαιθρο βρίσκεται στα πολύ πάνω του, σχηματίζεται κυβέρνηση με τη συμμετοχή όλων των κομμάτων της Βουλής(3) υπό τον εκατομμυριούχο οικονομολόγο Δημήτρη Μάξιμο. Ο οποίος έχει δύο αντιπροέδρους για να φυλάν τα μπόσικα, τον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη και τον Σοφοκλή Βενιζέλο. ενώ ο Γεώργιος Παπανδρέου αναλαμβάνει το κρισιμότατο υπουργείο εσωτερικών και ο Ναπολέων Ζέρβας(4) τα της Δημοσίας Τάξεως. Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, άνθρωπος μάλλον άβουλος, περιορίζεται στο υπουργείο Ναυτικών.


Τούτη η τούτι φρούτι κυβέρνηση ονομάστηκε "κατευναστική", αν και δεν κατεύνασε απολύτως τίποτα. Αξίζει να σημειωθεί πως η αλεπού ο Θεμιστοκλής Σοφούλης(5) δεν δέχεται να συμμετάσχει διότι, είπε, η κυβέρνηση δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, ώστε να είναι πράγματι κατευναστική.



[σελ. 227]


Τι ωραία πλάκα που μπορεί να σου στήνει η ιστορία. Έχουμε μία κυβέρνηση συνεργασίας που ονομάζεται "κατευναστική" με πρωθυπουργό έναν εκατομμυριούχο οικονομολόγο και δύο αντιπροέδρους. (το παιχνίδι έχει γέλιο γιατί ο ένας ονομάζεται και Βενιζέλος!)..


αυτά όμως δεν λένε και πολλά. Η συνέχεια έχει το ενδιαφέρον.




Η πρόθεση των Αμερικανών δεν είναι να τιμωρήσουν τους αριστερούς Δεν είχαν κάνει τίποτα το μεπτό πέρα απ'το να είναι μέλη ή οπαδοί του ΚΚΕ, που παραμένει νόμιμο κόμμα, ή κάποιου άλλου εξίσου νόμιμου προς το παρόν αριστερού σχηματισμού. Άλλωστε, όσοι ήταν να τιμωρηθούν είχαν ήδη τιμωρηθεί από τους Άγγλους που φρόντισαν να στείλουν κόσμο στην φυλακή ή την εξορία έγκαιρα. Η πρόθεση των Αμερικάνων είναι να αποκόψουν τξ στρατολόγηση, ώστε να μη δυναμώσει κι άλλο ο ήδη δυνατός Δημοκρατικός Στρατός. Μ'άλλα λόγια, η εξορία ήταν μέτρο στρατηγικού χαρακτήρα που θα αποδειχτεί πολύ αποτελεσματικό.


Το δεύτερο στρατηγικού χαρακτήρα μέτρο που επιβάλλουν οι Αμερικάνοι στο πρωθυπουργό Μάξιμο, είναι να δώσει αμέσως τη θέση του στον Θεμιστοκλή Σοφούλη, ο οποίος πρέπει να πάρει μάλιστα σαν αντιπρόεδρο τον πολιτικό του αντίπαλο Κ. Τσαλδάρη. Επειδή όμως ο Τσαλδάρης δεν θέλει με τίποτα να είναι δεύτερος τη τάξει, αυτός ο λαοπρόβλητος Αμερικανός τοποτηρητής Χέντερσον μπαίνει απρόσκλητος στο σπίτι του, τον βγάζει από το μπάνιο με τις σαπουνάδες και τον σέρνει απ'το γιακά και τον πάει να τον ορκίσει. Τώρα με τον "προοδευτικό" Σοφούλη, η τάση να βγουν στο βουνό και οι μετριοπαθέστεροι αριστεροί, ανακόπτεται. Μη μου πείτε πως οι Αμερικανοί δεν ξέρουν να κάνουν καλά τη δουλειά τους.



[σελ. 233,234]


Η θητεία του Θεμιστοκλή Σοφούλη διήρκησε από το Σεπτέμβρη του 1947 μέχρι και τις 24 Ιούνη 1949 όταν και απεβίωσε. 


Μετά απ'όλα αυτά ήμουν πλέον σίγουρος πως η ιστορία επαναλαμβάνεται ως ειρωνεία σε λαούς που δεν την διάβασαν και διδάχτηκαν ποτέ.


Παρεμπιπτόντως, η πολιτική μου υπόθεση είναι πως ο Θεμιστοκλής Σοφούλης των ημερών μας ακούει στο όνομα της "αλεπούς" της "Δημοκρατικής" "Αριστεράς" του Φώτη Κουβέλη. Αυτό σαν υπόθεση, προσωπική, εργασίας.


γι'αυτό προσοχή στους τίτλος. Βιαστήκαμε από "σοσιαλιστές" δεν χρειάζεται να βιαστούμε κι από "δημοκράτες" "αριστερούς".


Υποσημειώσεις:


(1) To βιβλίο το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όποιον θέλει να διαβάσει μια πιο εναλλακτική και αποκαλυπτική πλευρά της ιστορίας του Νεοελληνικού κράτους που ήδη γνωρίζει. Είναι απείρως ευανάγνωστο και δεν έχει την καθαρά βαρετή-ιστορική αφήγηση που αναμένει κανείς σένα ιστορικό βιβλίο.


(2) Ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης, ανιψιός του Παναγή Τσαλδάρη, εκλέγεται αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος που έχει ήδη κερδίσει στις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 δέκα μέρες μετά. Τότε γίνεται και πρωθυπουργός (10 Απριλίου 1946).


(3) Η Βουλή του 1946 έχει την εξής σύνθεση ύστερα από τις εκλογές της 31ης Μαρτίου:


Λαϊκό Κόμμα του Κ. Τσαλδάρη σε συνεργασία με τον Γονατά (μαζί με άλλα κομματίδια θα συναποτελέσουν την Ηνωμένη Παράταξη Εθνικοφρόνων), με 609.000 ψήφους (απόλυτη πλειοψηφία)


ΕΠΕ του Γ. Παπανδρέου, Σ. Βενιζέλου, Π. Κανελλόπουλου, με 213.000 ψήφους


Κόμμα Φιλελευθέρων του Θεμιστοκλή Σοφούλη, με 200.000 ψήφους


Εθνικό Κόμμα του Ναπ. Ζέρβα, με 65.οοο ψήφους


ΚΚΕ δεν παίρνει μέρος στις εκλογές


ΣΚ-ΕΛΔ του Σβώλου-Τσιριμώκου δεν παίρνει μέρος στις εκλογές


Καφαντάρης (παλιός φιλελεύθερος) δεν παίρνει μέρος στις εκλογές.


Τα αποτελέσματα προκύπτουν από 2.111.000 εγγεγραμμένους των ακαθάριστων προπολεμικών καταλόγων (οι γυναίκες δεν έχουν ακόμα δικαίωμα ψήφου) και στις κάλπες προσέρχονται 1.117.000 ψηφοφόροι. Η αποχή σύμφωνα με την εφημερίδα "Μάχη" του ΣΚ-ΕΛΔ κυμαίνεται στο 53%, η κρατική εκδοχή είναι 15%, ενώ ο ΟΗΕ που παρατηρεί(?) την διαδικασία δίνει 9,5%


[σελ. 217,218]


Με βάση τα αποτελέσματα και τις διακυμάνσεις στα ποσοστά αποχής καθώς και περιστατικά βίας που σημειώνονται καθώς ψηφοφόροι ψηφίζουν και για όσους έχουν αποφασίσει να απέχουν της διαδικασίας, οι εκλογές χαρακτηρίζονται νόθες από τους περισσότερους ιστορικούς.


Αυτή θα είναι και η κατάρτιση της Βουλής που θα συγκροτήσει την "κατευναστική" κυβέρνηση.


(4) Ο στρατηγός του Αγγλοκίνητου ΕΔΕΣ κατά τη διάρκεια της κατοχής.


(5) Ο Σοφούλης ηγείται του κόμματους του Ελευθέριου Βενιζέλου.

No comments:

Post a Comment